Thursday, June 21, 2012

रीत


आज अचानक पाहिलं तर घरटं रिकाम होतं
परवा परवा पर्यंत तर मोठं होत आलेलं एक पिलू त्यात होतं
माझी चाहूल लागताच उडून जाणारी त्याची आई
त्याला प्रेमाने दाणा भरवायची .
मी पण काळजी घ्यायची पावलांचा आवाज होऊ नये ह्याची.
कधी कधी खिडकीच्या काचेतून बघायची
लहानशी चोच मोठ्ठी उघडून
दाणा घ्यायच्या प्रयत्नांत असलेल ते पिलू .
मला नादच लागला होता त्याचा,
पक्षिणिचं ते संगोपन बघायचा.
दिवसे दिवस मोठं होत जाणारं
ते पिलु बघायचा.
दोनच दिवस मधे गेले
जमलंच नाही ते बघायला
अन् आज घरटं रिकामं
किती जरी मला ओकं बोकं वाटलं
तरी रीतच आहे ही जीवनाची
माझी ही पिलं उडून नाही का गेली ?