Thursday, August 19, 2010

प्राप्य

माझे मला मिळाले जे काहीं प्राप्य होते
मग आज ही कशाला ईर्षा फुकाच होते ।
जो तोच गुंतलेला व्यापात आज अपुल्या
त्यांना उगाच माझे ओझे कशास होते ।
हे भोग शरीरि माझ्या, सरतील ही उद्याला
जखमा मनांत ओल्या कुणि कां उगाच देते ।
माझेच कर्म सारे माझ्या समोर आले
मग आज मी अकारण अशी कां उदास होते ।
देशात गांजलेली जनता उपाशी असता
चापून मेजवानी, निजती खुशाल नेते ।
आतंक आज व्यापी देशास सर्व दूर
तरी किती, कुठे, कुणाला, रे काळजी रहाते ।
नुसता विचार करुनी घडणार नाही कांही
चल ऊठ अता मित्रा, ये घडवू देशातें ।

Tuesday, August 3, 2010

नगण्य



असलो जरी कण धुळिचा
एकदा चमकेन लखकन्
असलो जरि तृण इवले
पाउलां जाईन सुखवुन ।
ह्या अफाट ब्रम्हांडी
नगण्य अस्तित्व जरी
सहवासी होणा-यां
देईन साथ रसरसून ।
जरी जग हे बदलाया
पडतिल बाहू अपुरे
मुंगीच्या एव्हढा
प्रयास नक्की घडविन ।
जरी माझे नाव कुठे
दिसणार नाही कुणा
पण माझा हातभार
गेला असेल स्पर्शुन ।
अन् जग हे सोडतां
अश्रू न ढाळो कुणि ही
पण माझ्या चेहे-या वर
समाधान नक्की पसरिन ।