बाळ हसरं हसरं
माझं लाडाचं झिपरं
त्याचे काळे भोर डोळे
नाक नकटं अपरं ।
त्याचे मऊ मऊ गाल
पाय हात मऊ मऊ
सायी सरखं ग अंग
किती किती पापे घेऊ ।
दंगा करी किती बाळ
नाचे वाजवीत वाळा
झोप नाही ग डोळ्याला
करी सारा वेळ चाळा ।
माझा गोविंद गोपाळ
करी दही दूध काला
तीट लावा हळू गाली
दृष्ट नच लागो ह्याला ।