क्षणिका-१

जिचं लिखाण संजीवक ती लेखणी
जिच्या कडे पुन्हा पुन्हा बघावसं वाटेल ती देखणी
जिच्या किरणांत तेज ती हिरकणी
अन् जी चटकन सरकेल ती चटकणी


पापणी लवता न लवता जातो तो क्षण
जमिनी वर सांडला कि उचलता येत नाही तो कण
एखाद्याला जिंकता येतो साय्रांना नाही तो पण
अन् अचानक जिव्हारी बसतो तो घण

खळ खळ पाण्या सारखं ओसंडून वाहातं ते जीवन
पतंगा सारखं उंच उंच जातं ते जीवन
वाय्राच्या झुळुकां बरोबर डौलांत डुलतं ते जीवन
अन् आई च्या कुशीत गोड गोड हसतं ते जीवन


न बोलता कळतं ते प्रेम
न सांगता जाणतं ते प्रेम
आपल्यातलं जे गुपित ते प्रेम
सर्वांचच असतं सेम सेम