Sunday, March 30, 2008

चांद कातला

चांद कातला कुणि धरणी वर
फिरवुनि तिजला गरगर भरभर
ढग अचंभित बघत राहिले
सोनेरी चंदेरी झालर


रात्र स्तब्ध ती उभी राहिली
सावरून पदराला तत्पर
तारे धावती सैरा वैरा
न सुचून कांहीही भर भर

चांद कातला कुणि धरणीवर

हळू हळू तो चांद विरतसे
अर्ध शाम अष्टमीस वावर
आणि अमावास्येला बेटया
खुशाल काळा बुरखा पांघर

अन् मग सूर्य आपुला सुंदर
फिरवित येई सोनेरी कर
अन् अपुल्या शाश्वत मायेने
उजळी हळु हळु काळा चंदर

दरदिशि थोडा थोडा उजळित
चांद हळु हळु मोठा होई
पोर्णिमेस संपूर्ण उजळिता
प्राप्त करी निज स्वरूप सुंदर

चांद उजळतो कोण धऱेवर
चांद काततो कोण धरेवर

2 comments:

Anonymous said...
This comment has been removed by a blog administrator.
संदीप सुरळे said...

Sunder ...atisunder...Kavitaa aani sunder geetathi.... Best!