Friday, July 11, 2008

हातभार

किती तरी हात सरसावतात पाटी वर लिहायला
पण त्यांना पेन्सिलच मिळत नाही .
किती तरी डोळे उत्सुक असतात पुस्तकांतली अक्षरं वाचायला
पण त्यांना पुस्तकंच मिळत नाहीत
किती तरी कान आसुसले असतात चांगल्या गोष्टी एकायला
पण त्यांना आजीच भेटत नाही .
किती तरी ओठ आतुरले असतात कांही तरी सांगायला
पण त्यांचं कुणी ऐकूनच घेत नाही.
किती तरी पाय तयार असतात उडी मारून पुढे जायला
पण त्यांना कुणी हातच देत नाही .
किती तरी मनं आतुर असतात लाड करून घ्यायला
पण त्यांना आईच सापडत नाही
आपण व्हायचं त्यांची आई, आज्जी, द्यायचा त्याना हात
द्यायची पाटी पेन्सिल पुस्तकं
लावायचा हातभार जमेल तेव्हढा ?

3 comments:

प्रा.डॉ.दिलीप बिरुटे said...
This comment has been removed by the author.
प्रा.डॉ.दिलीप बिरुटे said...

नमस्कार,
आज आपल्या ब्लॊगवरील कविता वाचल्या आणि आवडल्याही.

आशा जोगळेकर said...

Dileep I went on your blog but my attempt was not successful. Pl tell me I want to read your work. thanks.