बाईचा जन्म

बाई बाईचा जन्म वगैरे, ऐकलं होतं लहानपणी
तेंव्हांच ठरवलं होतं आपण चांगलंच वागायचं

अन् जपायचं तिला. ती जी कुणी असेल
जी आपलं सर्वस्व ओवाळून टाकेल माझ्या वरून

तिला फुलागत फुलवायचं, राणी सारखं ठेवायचं
अन् आपणही भरपूर सुखांत डुंबायचं



पण हे सारं स्वप्नच राहिलं
तू आलीस सोन्याच्या पाउलांनी लक्ष्मी सारखी
पण ही लक्ष्मी केव्हढी कडक

केंव्हांही मूड जाणार,
केंव्हां ही थयथयाट होणार,
अन् केंव्हां ही माहेरी निघून जाणार.
अन मग तिथली मोठी माणसं माझे वाभाडे काढणार
घरांतून वेगळं हो म्हणणार.

हे असंच, असंच चालत राहाणार
स्वप्नांच्या ठिक-या ठिक-या झाल्या आहेत
त्याच गोळा करण्यात माझा जन्म जाणार

चूक बाईचीच

मी स्तब्ध उभी होते
तुझ्या उत्तराची वाट बघत
ते आलंच नाही, कारण ते येणार नव्हतंच
मीच खुळी, मला वाटत होतं
कि ते होकारार्थीच असेल
पण तू तिथे उगाच उभा राहिलास
वाचा गेल्या सारखा.
अन् माझे धिंडवडे काढले सा-यांनी
हवं ते, हवं तसं बोलून
माझे डबडबलेले डोळे तुला दिसलेच नाहीत
माझा प्रश्न, आपलं एकमेकां वर प्रेम आहे न्
आपण लग्न करणार आहोंत खरं ना,
अनुत्तरितच राहिला.
मी स्तब्धच उभी राहिले
अपराधी पणाचं ओझं घेऊन.
लहान पणा पासून सवयच आहे ती मला
चूक कुणाची ही असो
शिक्षा ही बाईलाच व्हायची.