ठिणगी
मनाच्या सोपाना वरून
ह्रदया च्या गाभा-यात उतरलाय सूर्य
आंत बाहेर दाटून राहिलाय फक्त प्रकाश
ह्या प्रकाश पर्वात मीही झालेय एक ठिणगी ।
कविता
काळ्या काळ्या ढगांनी आकाशात गर्दी करावी
तसे मनांत विचार
लखकन् वीज चमकावी तशी येते कल्पना
अन् सर सर पाउस यावा तशी येते कविता ।
निर्बंध मन
बेधुंद निर्बंध पावसाळी नदी सारखं
ओढाळ मन
प्रेमाच्या अनावर वा-या नी झपाटलेलं
पूर ओसरल्यावर त्या नदीच्या परिसरा सारखंच
सर्व उध्वस्त करून जाणारं ।
Monday, December 14, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
ठिणगी, कविता व निर्बंध मन....मस्तच. शेवटच्या तीन ओळी विषण्ण करणा~या.....सत्यात आणणा~या.
भानस यांच्याशी सहमत
Post a Comment