सुख कशाची ही घाई नसण्याचं
सुख सर्व कांही आरामशीर करण्याचं
सुख नातवंडांना दिसामाशी मोठं होतांना बघण्याचं
सुख कशाचीच जबाबदारी नसण्याचं
सुख पूर्वी केलेल्या कष्टांची फळं चाखण्याचं
सुख नवीन पिढी कडून आदर मिळविण्याचं
सुख भेगाळलेल्या टाचांवर मलम लावत बसण्याच्या निवांत पणाचं
सुख दुपारी पुस्तक घेऊन लोळत पडण्याचं
म्हातारणातही सुख असतं, फक्त ते मजे मजेनं भोगता यायला हवं.
5 comments:
काय योगायोग आहे!
काल "मी तू तिथं मी" चित्रपटातलं गाणं ऐकलं
"आलो कुठून कोठे तुडवीत पायवाट
काटे सरून गेले उरली फुले मनात" (कवींच नाव माहित नाही.)
आणि आज तुमची ही कविता वाचायला मिळाली.
मस्तच जमली आहे कविता.
बहुत सुंदर कविता है। आप्टिमिस्टिक भी है और उत्साह बढ़ानेवाली भी। शुक्रिया ....
ChaN lihila aahe Ashatai :)
खुप सुरेख लिहिल आहे आशाताई. माझ्या आजुबाजुच्या खुप लोकांना भेट म्हणुन प्रिंट काढुन देईन. कित्ती कित्ती आशावादी लिहिलय तुम्ही !!! सलाम तुम्हाला. म्हातारपण म्हणजे केवळ रिकामपण नव्हे तर ती एक मज्जा म्हणुन जगायचा तुमचा विचार खुप आवडला :)
जरा ’जरा’ हा शब्द घालून कविता बाढवावी.
Post a Comment