बाळ खोड्याळ खोड्याळ
बाळ खट्याळ खट्याळ
बाळ अती खोडया करी
तरी किती लडिवाळ ।
तिचे मोठे मोठे डोळे
भारि लाडिक नि भोळे
उडते भुरु भरु
तिचे रेशमी जावळ ।
रेशमी अंगडे
अन रेशमी सोवळ
हाती पायी अलंकार
अन् गळ्यात पोवळ ।
बाळ खुदुखुदु हासे
चमकती दातुरड्या
कोवळ्या ओठी दिसे
दूध रेषा ती धवल ।
न लागावी ग हिला
बाई कोणाची नजर
तीट लावा झणि गाली
आणि उतरा भाकर ।
About Me
- आशा जोगळेकर
- Anderson, SC, United States
- एक सामान्य भारतीय स्त्री. दिल्लीत नोकरी केली १९९९ पर्यंत. तेव्हापासुन मुलांकडे अमेरीकेत व दिल्लीला वेळ वाटणी. कविता लिहिण्याची अन इतरांना दाखविण्याची हौस ही पारिवारिक देणगी.झुळुक ह्या ब्लाग वरील सा-या कविता माझ्याच. त्यांच्या सजावटीचं श्रेय मात्र माझे पती सुरेश जोगळेकर ह्यांचं. आमचे कंम्प्यूटर एक्सपर्ट तेच. तुमचा अभिप्राय अवश्य कळवा. ऋतुरंग हा माझ्या दादाच्या (डॉ. शरद काळे ह्यांच्या) कवितांचा ब्लॉग. दादाच्या कविता अगदी वेगळ्याच आहेत त्या पुस्तक रूपानंही प्रसिध्द झाल्या आहेत पण त्या ब्लॉग वाचकांना खचित आवडतील हा विश्वास आहे. दादा पेशानं डॉक्टर पण ह्रदय कविचं ते सारं तुम्हाला त्याच्या कवितांतच दिसेल. पण वाचा नक्की अन् अभिप्राय आवडेलच. दादा नाही न आता म्हणून मीच करतेय हे.
3 comments:
बाळाचं स्वागत. आणि तिच्या आई-वडिलांचं आणि आजी-आजोबांचं अभिनंदन.
गोड गोडूली कविता......
मीही सध्या ह्याच कामात आहे....
नव्या बाळाच्या कौतुकात..त्यामुळे कविता वाचायला वेळ मिळत नाही...!!
कित्ती cute आहे कविता :)
Post a Comment