माझ्या मनातला एक कोपरा
राखून ठेवलाय मी खास माझ्या साठी
त्या कोपय्रात राहाते एक मुलगी
बालिश अल्लड भोळी
तिच्यातलं लहानपण ओसंडून वाहू देते मी
जपून ठेवते तिची नव्हाळी
माझ्या जवळ येत जाणाय्रा वार्धक्याची
तिला लागू देत नाही मी चाहूल
तिचं कैशोर्य़ आणि तारुण्य
तिला उपभोगू देते खुशाल
तिच्या गगनाला गवसणी घालण्याच्या
महत्वाकांक्षांना घालते खत पाणी
अन् तिचा विकास बघून सुखावते मनोमनी
मला असाच ठेवायचाय हा कोपरा
खास माझा फक्त माझ्या साठी.
3 comments:
छान. कविता आवडली.
आशाताई,
ही कविता फारच आवडली. आपलं बालपण जपणं किती कठीण असतं नाही? किंवा परिस्थितीमुळे किंवा तिच्याकडे बघण्याच्या दृष्टिकोणामुळे आपण ते कठीण करून ठेवतो.
तुमचा ब्लॉग मी अधुन मधुन वाचत असतो. त्यातली चित्रेही छान आहेत. माझ्या आईच्या ब्लॉगवरही आपण प्रतिक्रिया देत असता हे पाहून आनंद झाला. खरंतर तिच्याकडे सध्या प्रकाशित करण्यासारखं बरंच आहे. पण मी सध्या तिच्याजवळ नाही आणि घरच्या इन्टरनेटमध्ये काही तांत्रिक अडचणी आहेत म्हणून थोडी गती मंदावली आहे. इतकंच.
विचारांची देवाणघेवाण अशीच चालत राहो.
अनेक शुभेच्छा!
प्रशांत
आशाताई,
सर्वप्रथम आपण माझ्या "तुजविण’ या कवितेत दुरुस्ती कळवली, खूप मनापासून धन्यवाद देतो. आपल्या सुचनेबरहुकूम सुधारणा केली.
आपली कविता खूप आवडली..
...कोपय्रात ...ऐवजी कोप-यात असे लिहू शकता.
..झुळुक.....झुळूक असे हवे माझ्या मते.
...मी सुद्धा महाराष्ट्र शासनाच्या पाटबंधारे विभातील कार्यकारी अभियंता पदावरून नुकताच सेवानिवृत्त झालोय..
....अरविंद
Post a Comment