कुठुनि अभ्र आले,
नभ, झाकोळुनि गेले
सूर्याचे तेज कसे
मंद मलूल झाले ।
मन फ्रफुल्ल होते ते
क्षण भरांत विझले
स्मित गालावरचे
जणु मावळून गेले ।
अपुल्या मधि जे घडले
किति सुंदर होते
फक्त एक वाक्य तुझे,
ह्रदयी डसुन गेले ।
धागा धागा मिळुनी
प्रेम गोफ विणला
पण अखेर तट,तट,तट
बंध तुटुनि गेले ।
होते जर दु:ख नशिबी
अपुल्या प्रेमाच्या
मग कशास सप्तरंगी
स्वप्न पडुनि गेले ।
About Me
- आशा जोगळेकर
- Anderson, SC, United States
- एक सामान्य भारतीय स्त्री. दिल्लीत नोकरी केली १९९९ पर्यंत. तेव्हापासुन मुलांकडे अमेरीकेत व दिल्लीला वेळ वाटणी. कविता लिहिण्याची अन इतरांना दाखविण्याची हौस ही पारिवारिक देणगी.झुळुक ह्या ब्लाग वरील सा-या कविता माझ्याच. त्यांच्या सजावटीचं श्रेय मात्र माझे पती सुरेश जोगळेकर ह्यांचं. आमचे कंम्प्यूटर एक्सपर्ट तेच. तुमचा अभिप्राय अवश्य कळवा. ऋतुरंग हा माझ्या दादाच्या (डॉ. शरद काळे ह्यांच्या) कवितांचा ब्लॉग. दादाच्या कविता अगदी वेगळ्याच आहेत त्या पुस्तक रूपानंही प्रसिध्द झाल्या आहेत पण त्या ब्लॉग वाचकांना खचित आवडतील हा विश्वास आहे. दादा पेशानं डॉक्टर पण ह्रदय कविचं ते सारं तुम्हाला त्याच्या कवितांतच दिसेल. पण वाचा नक्की अन् अभिप्राय आवडेलच. दादा नाही न आता म्हणून मीच करतेय हे.
4 comments:
छान.
asha ji namaskar ,
i visited first time on your blog .
This is really one of the great work , i came across. I really liked this poem.
mala jaast marathi nahi yete , par mala samajhto ,as I am from Nagpur.
thanks . Please visit my poem blog to read new poems : www.poemsofvijay.blogspot.com
regards
vijay
यह कौन-सी भाषा है,
इसका अधिकोंश समझ में आ रहा है!
abhra ek divas nirabhra hotil,swapnanche indradhanu umalu dhyawet,sunder kavita.
Post a Comment